GIZON ARRAROA
Egun batean, atera nintzen etxetik mendira joateko prest!!! ``Adarrara´´ adarra zen nire gurasoen mendirik gustokoena. Neri mendira joateak ez zidan ilusio handirik egiten, baina, egun baten gatik ez zen ezer gertatuko. Mendira abiatu ginen, eta gure bizi-laguna ikusi genuen ``ze arraroa´´ eee!!! Pentsatu nuen ironiaz nire barnea. Berak ezer esan gabe begiratu ninduen eta joan egin zen, beraren bi makilekin tipi-tapa tipi-tapa. ni jada nekatuta nengoen, baina gelditzen ziran askoz gehiago iristeko nahi genuen lekura, bazkaltzeko mendiaren gailurrera puntara iristeko irrikaz nengoen baina bapatean gertatu zitzaidana izan zen txarrena ``osina batek ikutu egin dit!!!´´
Hau betiko egun tristea! Esan nuen. Hasi nintzen denbora guztian harraskatzen, nire bizitzako ordu luzeenak pasa ziren. Iritxi nintzenean puntara, nabaritu nuen nire bizi-laguna arraro hura bazkaltzen ari zela, ahoa mugitzen pixkanaka. Urrengo egunean Gladiseneara joan nintzen eta marrazki bat egiten ikusi nuen, nola ez nire bizi-lagunari. Begiratu zidan eta ez zuen ezer esan, ezta kaixo bat ere. Harrezkero nik segitu nintzen nire bidearekin, loreak ikusten, zuhaitzak, animaliak...
Hilabete bat lehenago bere emaztea hil zen mimbizia gatik horregatik ulertzen nuen ez zuelako ezer esaten, gainera beri izan da, horrela, bizitzaz aspertua. Ekaina zen eta kontxako hondartzan nengoen, uretan. Niretzako arraroa iruditzen zitzaidan berak nire gana erortzea hitz egitera. Segitu nintzen berarekin izketan bapatean esan zuen -nire emakumearen antza daukazu.- Nik shokean gelditu nintzen, ai ama!!! Gizon hau...
Egilea: Julene
Taldea: Laranjak
Maila: 3.zikloa
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina